මේ සූත්රය සංයුත්ත නිකායේ- සගාථවග්ග පාළි-සක්ක සංයුත්තය-පඨම වග්ගය- බුද්ධ-ධම්ම-සංඝ යන ත්රිවිධ රත්නයේ ගුණ පෙන්වා දෙමින් දේශනා කල සූත්රය බව සිහි තබාගන්න.
එවං මේ සුතං
එකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනෙ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමෙ. තත්ර ඛො භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි “භික්ඛවො”ති,
‘භදන්තෙ’ති තෙ භික්ඛූ භගවතො පච්චස්සෝසුං.
භගවා එතදවොච-
“භූතපුබ්බං භික්ඛවෙ, දෙවාසුරසඬගාමො
සමුපබ්බුළ්හෝ අහොසි.
අථ ඛො භික්ඛවෙ, සක්කෝ දෙවානමින්දෝ දෙවෙ
තාවතිංසෙ ආමන්තේසි.
‘සචෙ මාරිසා දෙවානං සඬගාමගතානං
උප්පජ්ජෙය්ය භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා
මමෙව තස්මිං සමයෙ ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ.
මමං හි වො ධජග්ගං උල්ලොකයතං යං භවිස්සති භයං වා
ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා සො පහීයිස්සති’.
‘නො චෙ මෙ ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ,
අථ පජාපතිස්ස දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ.
පජාපතිස්සහි වො දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකයතං
යං භවිස්සති භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා
සො පහීයිස්සති’.
‘නො චෙ පජාපතිස්ස දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ,
අථ වරුණස්ස දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ.
වරුණස්සහි වො දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකයතං
යං භවිස්සති භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා
සො පහීයිස්සති’.
‘නො චෙ වරුණස්ස දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ,
අථ ඊසානස්ස දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකෙය්යාථ.
ඊසානස්ස හි වො දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකයතං
යං භවිස්සති භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා
සො පහීයිස්සති’.
“තං ඛො පන භික්ඛවෙ, සක්කස්ස වා දෙවානමින්දස්ස
ධජග්ගං උල්ලොකයතං, පජාපතිස්ස වා දෙවරාජස්ස
ධජග්ගං උල්ලොකයතං,
වරුණස්සවා දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකයතං,
ඊසානස්ස වා දෙවරාජස්ස ධජග්ගං උල්ලොකයතං,
යං භවිස්සති භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා
සො පහීයෙථාපි නොපි පහීයෙථ”.
“තං කිස්ස හේතු?
සක්කො හි භික්ඛවෙ දෙවානමින්දො අවීතරාගො
අවීතදොසො අවීතමොහො භීරුච්ඡම්හි උත්රාසී පලායීති”.
“අහං ච ඛො භික්ඛවෙ, එවං වදාමි-
සචෙ තුම්හාකං භික්ඛවෙ අරඤ්ඤගතානං වා රුක්ඛමූලගතානං වා සුඤ්ඤාගාරගතානං වා උප්පජ්ජෙය්ය භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා මමෙව තස්මිං සමයෙ අනුස්සරෙය්යාථ-
‘ඉතිපි සො භගවා අරහං, සම්මාසම්බුද්ධො,
විජ්ජා චරණ සම්පන්නො, සුගතො,
ලොකවිදූ, අනුත්තරො, පුරිසදම්ම සාරථි, සත්ථා දෙවමනුස්සානං බුද්ධො, භගවා,”ති.
මමං හි වො භික්ඛවෙ අනුස්සරතං යං භවිස්සති භයං වා ඡම්භිතත්තංවා ලොමහංසො වා, සො පහීයිස්සති”.
“නො චෙ මං අනුස්සරෙය්යාථ, අථ ධම්මං අනුස්සරෙය්යාථ-
‘ස්වාක්ඛාතො භගවතා ධම්මො, සන්දිට්ඨිකො, අකාලිකො,
එහි පස්සිකො, ඔපනයිකො, පච්චත්තං වෙදිතබ්බො විඤ්ඤූහී,’ති.
ධම්මං හි වො භික්ඛවෙ අනුස්සරතං යං භවිස්සති භයං වා
ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා, සො පහීයිස්සති”.
“නො චෙ ධම්මං අනුස්සරෙය්යාථ, අථ සඬඝං අනුස්සරෙය්යාථ-
‘සුපටිපන්නො භගවතො සාවකසඬඝො,
උජුපටිපන්නො භගවතො සාවකසඬඝො,
ඤායපටිපන්නො භගවතො සාවක සඬඝො,
සාමීචිපටිපන්නො භගවතො සාවක සඬඝො,
යදිදං චත්තාරි පුරිසයුගානි අට්ඨපුරිස පුග්ගලා,
එස භගවතො සාවක සඬඝො,
ආහුනෙය්යො, පාහුනෙය්යො, දක්ඛිණෙය්යො, අඤ්ජලිකරණීයො,
අනුත්තරං පුඤ්ඤක්ඛෙත්තං, ලොකස්සා’ති.
සංඝං හි වො භික්ඛවෙ අනුස්සරතං යං භවිස්සති භයං වා
ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො වා සො පහීයිස්සති”.
“තං කිස්ස හෙතු?
තථාගතො හි භික්ඛවෙ, අරහං සම්මාසම්බුද්ධො වීතරාගො
වීතදොසො වීතමොහො අභීරු අච්ඡම්හි අනුත්රාසී අපලායීති”.
ඉදමවොච භගවා,
ඉදං වත්වාන සුගතො අථාපරං එතදවොච සත්ථා.
“අරඤ්ඤෙ රුක්ඛමූලෙ වා සුඤ්ඤාගාරෙව භික්ඛවො,
අනුස්සරෙථ සම්බුද්ධං භයං තුම්හාක නො සියා.
නො චෙ බුද්ධං සරෙය්යාථ ලොකජෙට්ඨං නරාසභං,
අථ ධම්මං සරෙය්යාථ නීය්යානිකං සුදෙසිතං.
නො චෙ ධම්මං සරෙය්යාථ නීය්යානිකං සුදෙසිතං,
අථ සඬඝං සරෙය්යාථ පුඤ්ඤක්ඛෙත්තං අනුත්තරං.
එවං බුද්ධං සරන්තානං ධම්මං සඬඝඤ්ච භික්ඛවො,
භයං වා ඡම්භිතත්තං වා ලොමහංසො න හෙස්සතීති”.
Aaryasathya 