මේ සූත්රය ඛුද්දක නිකායේ-උදාන පාලි-බෝධි වග්ගයෙහි එන බාහිය සූත්රයේ, බුදුන් වහන්සේ බාහිය දාරුචිරිට ඉගැන්වූ ඉතා කෙටි එහෙත් ඉතා වටිනා ධර්ම අනුශාසනා කරුණු කොටස පමණක් බව සිහි තබාගන්න.
“තස්මාතිහ තෙ බාහිය, එවං සික්ඛිතබ්බං –
‘දිට්ඨෙ දිට්ඨමත්තං භවිස්සති,
සුතෙ සුතමත්තං භවිස්සති,
මුතෙ මුතමත්තං භවිස්සති,
විඤ්ඤාතෙ විඤ්ඤාතමත්තං භවිස්සතී’ති.
“එවඤ්හි තෙ බාහිය, සික්ඛිතබ්බං.
යතො ඛො තෙ බාහිය,
දිට්ඨෙ දිට්ඨමත්තං භවිස්සති,
සුතෙ සුතමත්තං භවිස්සති,
මුතෙ මුතමත්තං භවිස්සති,
විඤ්ඤාතෙ විඤ්ඤාතමත්තං භවිස්සති,”
“තතො ත්වං බාහිය, න තෙන,
යතො ත්වං බාහිය, න තෙන,
තතො ත්වං බාහිය, න තත්ථ,
යතො ත්වං බාහිය, න තත්ථ,
තතො ත්වං බාහිය, නෙවිධ න හුරං න උභයමන්තරෙන. එසෙවන්තො දුක්ඛස්සා’’ති.
“යත්ථ ආපො ච පඨවී තෙජො වායො න ගාධති,
න තත්ථ සුක්කා ජොතන්ති ආදිච්චො නප්පකාසති,
න තත්ථ චන්දිමා භාති තමො තත්ථ න විජ්ජති.
යදා ච අත්තනා වෙදී මුනි මොනෙන බ්රාහ්මණො,
අථ රූපා අරූපා ච සුඛදුක්ඛා පමුච්චතී”ති.
Aaryasathya 