මේ සූත්රය අංගුත්තර නිකායේ-චතුක්කනිපාත පාළි-උරුවෙල වග්ග- භික්ෂුවක් හෝ ආර්ය ශ්රාවකයෙක්, පුරාණයේ සිට පැවත එන උසස් කුල පරම්පරාවට ඇතුලත් වෙන්නේ කෙසේදැයි පෙන්වා දේශනා කල සූත්රය බව සිහි තබාගන්න.
“චත්තාරොමෙ භික්ඛවෙ, අරියවංසා අග්ගඤ්ඤා රත්තඤ්ඤා වංසඤ්ඤා පොරාණා අසංකිණ්ණා අසංකිණ්ණපුබ්බා.
න සංකීයන්ති න සංකීයිස්සන්ති, අප්පටිකුට්ඨා සමණෙහි බ්රාහ්මණෙහි විඤ්ඤූහි”.
“කතමෙ චත්තාරො?
ඉධ භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන චීවරෙන, ඉතරීතරචීවරසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී, න ච චීවරහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති, අලද්ධා ච චීවරං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච චීවරං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර චීවරසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, න පරං වම්භෙති.
යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.
පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන පිණ්ඩපාතෙන, ඉතරීතර පිණ්ඩපාතසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී,
න ච පිණ්ඩපාතහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති, අලද්ධා ච පිණ්ඩපාතං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච පිණ්ඩපාතං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර පිණ්ඩපාතසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති. යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.
පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන සෙනාසනෙන, ඉතරීතර සෙනාසනසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී, න ච සෙනාසනහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති. අලද්ධා ච සෙනාසනං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච සෙනාසනං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර සෙනාසනසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති. යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.
පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, භාවනාරාමො හොති භාවනාරතො, පහානාරාමො හොති පහානරතො, තාය ච පන භාවනාරාමතාය භාවනාරතියා, පහානාරාමතාය පහානරතියා, නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති.
යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො”.
“ඉමෙ ඛො භික්ඛවෙ, චත්තාරො අරියවංසා අග්ගඤ්ඤා, රත්තඤ්ඤා, වංසඤ්ඤා, පොරාණා, අසංකිණ්ණා, අසංකිණ්ණපුබ්බා. න සංකීයන්ති න සංකීයිස්සන්ති. අප්පටිකුට්ඨා සමණෙහි බ්රාහ්මණෙහි විඤ්ඤූහි.
ඉමෙහි ච පන භික්ඛවෙ, චතූහි අරියවංසෙහි සමන්නාගතො භික්ඛු පුරත්ථිමාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
පච්ඡිමාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
උත්තරාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
දක්ඛිණාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති”.
“තං කිස්ස හෙතු?
අරති රති සහො හි භික්ඛවෙ ධීරො”ති.
“නාරති සහති ධීරං, නාරති ධීරං සහති
ධීරොව අරතිං සහති, ධීරො හි අරතිස්සහො”.
“සබ්බ කම්මවිහායීනං, පනුණ්ණං කො නිවාරයෙ
නෙක්ඛං ජම්බොනදස්සෙව, කො තං නින්දිතුමරහති
දෙවාපි නං පසංසන්ති, බ්රහ්මුනාපි පසංසිතො”ති.
Aaryasathya 