මේ සූත්රය ඛුද්දක නිකායේ-සුත්ත නිපාතය-උරග වර්ගය-ආළවක සූත්රයේ අඩංගු බුදුන් වහන්සේ සහ ආලවක අතර ඇතිවූ ධර්මය පිළිබඳ සංවාද කොටස පමණක් බව සිහි තබාගන්න.
ආලවක-
“කිං සූධ විත්තං පුරිසස්ස සෙට්ඨං
කිං සූ සුචිණ්ණං සුඛමාවහාති,
කිං සූ හවෙ සාදුතරං රසානං
කථං ජීවිං ජීවිතමාහු සෙට්ඨං”.
බුදුන් වහන්සේ-
“සද්ධීධ විත්තං පුරිසස්ස සෙට්ඨං
ධම්මො සුචිණ්ණො සුඛමාවහාති,
සච්චං හවෙ සාදුතරං රසානං
පඤ්ඤා ජීවිං ජීවිතමාහු සෙට්ඨං”.
ආලවක-
“කථං සු තරති ඔඝං
කථං සු තරති අණ්ණවං,
කථං සු දුක්ඛං අච්චෙති
කථං සු පරිසුජ්ඣති”.
බුදුන් වහන්සේ-
“සද්ධාය තරතී ඔඝං
අප්පමාදෙන අණ්ණවං,
විරියෙන දුක්ඛමච්චෙති
පඤ්ඤාය පරිසුජ්ඣති”.
ආලවක-
“කථං සු ලභතෙ පඤ්ඤං
කථං සු වින්දතෙ ධනං,
කථං සු කිත්තිං පප්පොති
කථං මිත්තානි ගන්ථති,
අස්මා ලොකා පරං ලොකං
කථං පෙච්ච න සොචති”.
බුදුන් වහන්සේ-
“සද්දහානො අරහතං, ධම්මං නිබ්බානපත්තියා,
සුස්සූසා ලභතෙ පඤ්ඤං, අප්පමත්තො විචක්ඛණො.
පතිරූපකාරී ධුරවා, උට්ඨාතා වින්දතෙ ධනං,
සච්චෙන කිත්තිං පප්පොති, දදං මිත්තානි ගන්ථති”.
“යස්සෙතෙ චතුරො ධම්මා සද්ධස්ස ඝරමෙසිනො,
සච්චං දමො ධිති චාගො ස වෙ පෙච්ච න සොචති.
අස්මා ලොකා පරං ලොකං එවං පෙච්ච න සොචති.
ඉඞ්ඝ අඤ්ඤෙපි පුච්ඡස්සු පුථූ සමණබ්රාහ්මණෙ
යදි සච්චා දමා චාගා ඛන්ත්යා භිය්යො න විජ්ජති”.
ආලවක-
“කථං නු දානි පුච්ඡෙය්යං පුථූ සමණ බ්රාහ්මණෙ
සොහං අජ්ජ පජානාමි යො අත්ථො සම්පරායිකො,
අත්ථාය වත මෙ බුද්ධො වාසායාළවිමාගමා
යොහං අජ්ජ පජානාමි යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.
සො අහං විචරිස්සාමි, ගාමා ගාමං පුරා පුරං
නමස්සමානො සම්බුද්ධං ධම්මස්ස ච සුධම්මත”න්ති.