මේ සූත්රය ඛුද්දක නිකායේ-ඛුද්දකපාඨ පාළි- මෛත්රිය වැඩීම තුලින් නිර්වාණ සුවය අත්විඳින ආකාරය පෙන්වා දෙන අනුශාසනාව ඇතුලත් සූත්රය බව සිහි තබාගන්න.
“කරණීයමත්ථකුසලෙන
යන්තං සන්තං පදං අභිසමෙච්ච
සක්කො උජූ ච සූජූ ච
සුවචො චස්ස මුදු අනතිමානී.
සන්තුස්සකො ච සුභරො ච
අප්පකිච්චො ච සල්ලහුකවුත්ති
සන්තින්ද්රියො ච නිපකො ච
අප්පගබ්භො කුලෙසු අනනුගිද්ධො.
න ච ඛුද්දං සමාචරෙ
කිඤ්චි යෙන විඤ්ඤූ පරෙ උපවදෙය්යුං
සුඛිනොව ඛෙමිනො හොන්තු
සබ්බෙ සත්තා භවන්තු සුඛිතත්තා.
යෙ කෙචි පාණභූතත්ථි
තසා වා ථාවරා වා අනවසෙසා
දීඝා වා යෙ මහන්තා වා
මජ්ඣිමා රස්සකා අණුකථූලා.
(ඣ අකුර ජ ලෙස ශබ්ද කරන්න)
දිට්ඨා වා යෙව අදිට්ඨා
යෙ ච දූරෙ වසන්ති අවිදූරෙ
භූතා වා සම්භවෙසී වා
සබ්බෙ සත්තා භවන්තු සුඛිතත්තා.
න පරො පරං නිකුබ්බෙථ
නාතිමඤ්ඤෙථ කත්ථචි නං කඤ්චි
බ්යාරොසනා පටිඝසඤ්ඤා
නාඤ්ඤමඤ්ඤස්ස දුක්ඛමිච්ඡෙය්ය.
මාතා යථා නියං පුත්තං
ආයුසා එකපුත්තමනුරක්ඛෙ
එවම්පි සබ්බභූතෙසු
මානසං භාවයෙ අපරිමාණං.
මෙත්තඤ්ච සබ්බලොකස්මිං
මානසං භාවයෙ අපරිමාණං
උද්ධං අධො ච තිරියංච
අසම්බාධං අවෙරං අසපත්තං.
තිට්ඨං චරං නිසින්නො වා
සයානො වා යාවතස්ස විගතමිද්ධො
එතං සතිං අධිට්ඨෙය්ය
බ්රහ්මමෙතං විහාරං ඉධමාහු.
දිට්ඨිඤ්ච අනුපගම්ම සීලවා
දස්සනෙන සම්පන්නො
කාමෙසු විනෙය්ය ගෙධං
න හි ජාතු ගබ්භසෙය්යං පුනරෙති”ති.