යෙ සන්තා සන්ත චිත්තා තිසරණ සරණා එත්ථ ලොකන්තරෙවා
භුම්මා භුම්මා ච දෙවා ගුණගණගහණඛ්යාවටා සබ්බ කාලං
එතෙ ආයන්තු දෙවා වරකණකමයෙ මෙරුරාජෙ වසන්තො
සන්තො සන්තො සහෙතුං මුනිවර වචනං සොතුමග්ගං සමග්ගං
සබ්බෙසු චක්කවාළෙසු යක්ඛා දෙවා ච බ්රහ්මණො
යං අම්හෙහි කතං පුඤ්ඤං සබ්බ සම්පත්ති සාධකං
සබ්බේ තං අනුමෝදිත්වා සමග්ගා සාසනෙ රතා
පමාද රහිතා හොන්තු ආරක්ඛාසු විසෙසතො
සාසනස්ස ච ලොකස්ස වුද්ධි භවතු සබ්බදා
සාසනම්පි ච ලොකඤ් ච දෙවා රක්ඛන්තු සබ්බදා
සද්ධිං හොන්තු සුඛී සබ්බෙ පරිවාරෙහි අත්තනො
අනීඝා සුමනා හොන්තු සහ සබ්බෙහි ඤාතිහී
රාජතො වා චොරතො වා මනුස්සතො වා අමනුස්සතො වා අග්ගිතො වා උදකතො වා පිසාචතො වා ඛාණුකතො වා කණ්ටකතො වා
නක්ඛත්තතො වා ජනපදරොගතො වා අසද්ධම්මතො වා අසන්දිට්ඨිතො වා
අසත්පුරිසතො වා, චන්ඩ හත්ථි, අස්ස, මිග, ගොණ, කුක්කුර, අහිවිව්ඡික, මණිසප්ප, දීපි, අච්ඡ, තරච්ඡ, සූකර, මහිස, යක්ඛ, රක්ඛසාදීහි, නානා
භයතො වා නානා රොගතො වා නානා උපද්දවතො වා ආරක්ඛං ගණ්හන්තු.
පණිධානතො පට්ඨාය තථාගතස්ස දස පාරමියො දස උපපාරමියො දස පරමත්ථ පාරමියො පඤ්ච මහා පරිච්චාගෙ, තිස්සොචරියා පච්චිමභවෙ ගබ්භාවක්කන්තිං ජාතිං අභිනික්ඛමනං පධානචරියං බොධිපල්ලංකෙ මාර විජයං සබ්බඤ්ඤුතඤාණ පටිවෙධං නවලොකුත්තර ධම්මෙති සබ්බේපි මෙ බුද්ධ ගුණෙ ආවජ්ජිත්වා, වෙසාලියා තීසු පාකාරන්තරෙසු තියාමරත්තිං පරිත්තං කරන්තො ආයස්මා ආනන්දථෙරො විය කාරුඤ්ඤ චිත්තං උපප්ට්ඨපෙත්වා.
කොටි සතසහස්සෙසු චක්කවාලෙසු දෙවතා
යස්සාණං පතිගණ්හන්ති යඤ්ච වෙසාලියං පුරෙ
රොගාමනුස්ස දුබ්භික්ඛ සම්භූතං තිවිධං භයං
ඛිප්පමන්තරධාපෙසි පරිත්තං තං භණාමහෙ.
තමන් සඳහා කියන විට ‘තුය්හං’ වෙනුවට ‘මය්හං’ යොදාගන්න.
තමන් සඳහා කියන විට ‘තෙ’ වෙනුවට ‘මෙ’ යොදාගන්න.
තමන් සඳහා කියන විට ‘තව’ වෙනුවට ‘මම’ යොදාගන්න.
තමන් සඳහා කියන විට ‘චරාහි’ වෙනුවට ‘චරානි’ යොදාගන්න.
තමන් සඳහා කියන විට ‘පරික්ඛිතොසි’ වෙනුවට ‘පරික්ඛිතොස්මි’ යොදාගන්න.
Aaryasathya 