ප්‍රවර්ග
අංගුත්තර නිකාය

මොනෙය්‍ය සූත්‍රය

මේ සූත්‍රය අඞ්ගුත්තර නිකායේ-තික නිපාත පාළි-අපායික වග්ගය-
ශ්‍රාවකයෙකු විසින් තම වචනය, කය සහ මනස හික්මවිය යුත්තේ කෙසේදැයි පෙන්වා දෙමින් බුදුන් වහන්සේ විසින් දේශනා කළ සූත්‍රය බව මතක තබා ගන්න.

“තීණිමානි භික්ඛවෙ, මොනෙය්‍යානි.
කතමානි තීණි?
කාය මොනෙය්‍යං, වචී මොනෙය්‍යං, මනො මොනෙය්‍යං.

කතමඤ්ච භික්ඛවෙ, කායමොනෙය්‍යං ?
ඉධ භික්ඛවෙ භික්ඛු, පාණාතිපාතා පටිවිරතො හොති-
අදින්නාදානා පටිවිරතො හොති-
අබ්‍රහ්මචරියා පටිවිරතො හොති.
ඉදං වුච්චති භික්ඛවෙ, කායමොනෙය්‍යං.

කතමඤ්ච භික්ඛවෙ, වචීමොනෙය්‍යං?
ඉධ භික්ඛවෙ භික්ඛු, මුසාවාදා පටිවිරතො හොති-
පිසුණාය වාචාය පටිවිරතො හොති-
ඵරුසාය වාචාය පටිවිරතො හොති-
සම්ඵප්පලාපා පටිවිරතො හොති.
ඉදං වුච්චති භික්ඛවෙ, වචීමොනෙය්‍යං.

කතමඤ්ච භික්ඛවෙ, මනොමොනෙය්‍යං?
ඉධ භික්ඛවෙ භික්ඛු, ආසවානං ඛයා අනාසවං චෙතො විමුත්තිං පඤ්ඤා විමුත්තිං දිට්ඨෙව ධම්මෙ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති.
ඉදං වුච්චති භික්ඛවෙ, මනොමොනෙය්‍යං.

ඉමානි ඛො, භික්ඛවෙ, තීණි මොනෙය්‍යානී”ති.
“කායමුනිං, වචීමුනිං, චෙතොමුනිං අනාසවංමුනිං මොනෙය්‍යසම්පන්නං, ආහු සබ්බප්පහායින”න්ති.

ප්‍රවර්ග
අංගුත්තර නිකාය

අහිරාජ සූත්‍රය

මේ සූත්‍රය අඞ්ගුත්තර නිකායේ-චතුක්කනිපාත පාළි-පත්තකම්ම වග්ගය- මෛත්‍රිය වැඩීමෙන් සතුන්ගෙන් ආරක්ෂා වෙන ආකාරය පෙන්වා දෙන අනුශාසනාව ඇතුලත් සූත්‍රය බව සිහි තබාගන්න.

එවං මෙ සුතං
එකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජෙතවනෙ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමෙ. තෙන ඛො පන සමයෙන සාවත්ථියං අඤ්ඤතරො භික්ඛු අහිනා දට්ඨො කාලඞ්කතො හොති. අථ ඛො සම්බහුලා භික්ඛු යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමිංසු, උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදිංසු. එකමන්තං නිසින්නා ඛො තෙ භික්ඛු භගවන්තං එතදවොචුං –

“ඉධ භන්තෙ, සාවත්ථියං අඤ්ඤතරො භික්ඛු අහිනා දට්ඨො කාලඞ්කතො”ති.
“න හි නූන සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු චත්තාරි අහිරාජකුලානි මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵරි. සචෙ හි සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු චත්තාරි අහිරාජකුලානි මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵරෙය්‍ය, න හි සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු අහිනා දට්ඨො කාලඞ්කරෙය්‍ය.
(ඵ අකුර ඉංග්‍රීසි f ලෙස ශබ්ද කරන්න)

“කතමානි චත්තාරි අහිරාජකුලානි?
විරූපක්ඛං අහිරාජකුලං, එරාපථං අහිරාජකුලං,
ඡබ්‍යාපුත්තං අහිරාජකුලං, කණ්හාගොතමකං අහිරාජකුලං.

න හි නූන සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු ඉමානි චත්තාරි අහිරාජකුලානි මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵරි. සචෙ හි සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු ඉමානි චත්තාරි අහිරාජකුලානි මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵරෙය්‍ය,
න හි සො භික්ඛවෙ, භික්ඛු අහිනා දට්ඨො කාලඞ්කරෙය්‍ය”.
(ඞ් අකුර ං ලෙස ශබ්ද කරන්න)
“අනුජානාමි භික්ඛවෙ, ඉමානි චත්තාරි අහිරාජකුලානි මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵරිතුං, අත්තගුත්තියා අත්තරක්ඛාය අත්තපරිත්තායා”ති.

“විරූපක්ඛෙහි මෙ මෙත්තං,
මෙත්තං එරාපථෙහි මෙ
ඡබ්‍යාපුත්තෙහි මෙ මෙත්තං,
මෙත්තං කණ්හාගොතමකෙහි ච.

අපාදකෙහි මෙ මෙත්තං,
මෙත්තං ද්විපාදකෙහි මෙ
චතුප්පදෙහි මෙ මෙත්තං,
මෙත්තං බහුප්පදෙහි මෙ

මා මං අපාදකො හිංසි,
මා මං හිංසි ද්විපාදකො
මා මං චතුප්පදො හිංසි,
මා මං හිංසි බහුප්පදො

සබ්බෙ සත්තා සබ්බෙ පාණා සබ්බෙ භූතා ච කෙවලා
සබ්බෙ භද්‍රානි පස්සන්තු මා කඤ්චි පාපමාගමා

අප්පමාණො බුද්ධො, අප්පමාණො ධම්මො,
අප්පමාණො සඞ්ඝො, පමාණවන්තානි සිරිංසපානි
අහිවිච්ඡිකා සතපදී උණ්ණානාභි සරබූ මූසිකා

කතා මෙ රක්ඛා කතා මෙ පරිත්තා පටික්කමන්තු භූතානි
සොහං නමො භගවතො නමො සත්තන්නං සම්මාසම්බුද්ධාන!”න්ති.

ප්‍රවර්ග
අංගුත්තර නිකාය

මෙත්තානිසංස සූත්‍රය

මේ සූත්‍රය අඞ්ගුත්තර නිකායේ-එකාදසකනිපාත පාළි-අනුස්සති වග්ගය- මෛත්‍රිය වැඩීමෙන් ලැබෙන ආනිශංස පෙන්වා දෙන අනුශාසනාව ඇතුලත් සූත්‍රයේ කොටසක් බව සිහි තබාගන්න.

මෙත්තාය භික්ඛවෙ, චෙතො විමුත්තියා ආසෙවිතාය,
භාවිතාය, බහුලීකතාය, යානීකතාය, වත්ථුකතාය,
අනුට්ඨිතාය, පරිචිතාය, සුසමාරද්ධාය.

එකාදසානිසංසා පාටිකඞ්ඛා.

කතමෙ එකාදස?
සුඛං සුපති
සුඛං පටිබුජ්ඣති
න පාපකං සුපිනං පස්සති
මනුස්සානං පියො හොති
අමනුස්සානං පියො හොති
දෙවතා රක්ඛන්ති
නාස්ස අග්ගි වා විසං වා සත්ථං වා කමති
තුවටං චිත්තං සමාධියති
මුඛවණ්ණො විප්පසීදති
අසම්මූළ්හො කාලං කරොති
උත්තරිං අප්පටිවිජ්ඣන්තො බ්‍රහ්මලොකූපගො හොති.

ප්‍රවර්ග
අංගුත්තර නිකාය

ගිරිමානන්‍ද සූත්‍රය

මේ සූත්‍රය අංගුත්තර නිකායේ-දසක නිපාත පාළි-සචිත්ත වග්ගය- ගිරිමානන්ද හාමුදුරුවන්ට තමන්ගේ අසනීපයට හේතුව හඳුනාගැනීම සඳහා බුදුන් වහන්සේ අනුශාසනා කල ඉගැන්වීම පිලිබඳ සූත්‍රය බව සිහි තබාගන්න.

එවං මෙ සුතං
එකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජෙතවනෙ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමෙ. තෙන ඛො පන සමයෙන ආයස්මා ගිරිමානන්දො ආබාධිකො හොති දුක්ඛිතො බාළ්හගිලානො.
අථ ඛො ආයස්මා ආනන්දො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි, උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො ආයස්මා ආනන්දො භගවන්තං එතදවොච –
“ආයස්මා භන්තෙ, ගිරිමානන්දො ආබාධිකො හොති දුක්ඛිතො බාළ්හගිලානො. සාධු භන්තෙ භගවා, යෙනායස්මා ගිරිමානන්දො තෙනුපසඞ්කමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති.

“සචෙ ඛො ත්වං ආනන්ද, ගිරිමානන්දස්ස භික්ඛුනො දස සඤ්ඤා භාසෙය්‍යාසි. ඨානං ඛො පනෙතං විජ්ජති යං ගිරිමානන්දස්ස භික්ඛුනො දස සඤ්ඤා සුත්වා සො ආබාධො ඨානසො පටිප්පස්සම්භෙය්‍ය.

“කතමා දස?
අනිච්ච සඤ්ඤා, අනත්ත සඤ්ඤා, අසුභ සඤ්ඤා, ආදීනව සඤ්ඤා, පහාන සඤ්ඤා, විරාග සඤ්ඤා, නිරොධ සඤ්ඤා, සබ්බලොකෙ අනභිරත සඤ්ඤා, සබ්බසඞ්ඛාරෙසු අනිච්ඡසඤ්ඤා, ආනාපානස්සති.

“කතමා චානන්ද, අනිච්ච සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති –
‘රූපං අනිච්චං, වෙදනා අනිච්චා, සඤ්ඤා අනිච්චා, සඞ්ඛාරා අනිච්චා, විඤ්ඤාණං අනිච්ච’න්ති.
ඉති ඉමෙසු පඤ්චසු පාදානක්ඛන්ධෙසු අනිච්චානුපස්සී විහරති.
අයං වුච්චතානන්ද, අනිච්ච සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, අනත්ත සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති-
‘චක්ඛුං අනත්තා, රූපා අනත්තා, සොතං අනත්තා, සද්දා අනත්තා, ඝානං අනත්තා, ගන්ධා අනත්තා, ජිව්හා අනත්තා, රසා අනත්තා, කායො අනත්තා, ඵොට්ඨබ්බා අනත්තා, මනො අනත්තා,
ධම්මා අනත්තා’ති.
ඉති ඉමෙසු ඡසු අජ්ඣත්තිකබාහිරෙසු ආයතනෙසු අනත්තානුපස්සී විහරති.
අයං වුච්චතානන්ද, අනත්ත සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, අසුභ සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු ඉමමෙව කායං උද්ධං පාදතලා අධො කෙසමත්ථකා තචපරියන්තං පූරං නානාප්පකාරස්ස අසුචිනො පච්චවෙක්ඛති-
‘අත්ථි ඉමස්මිං කායෙ කෙසා ලොමා නඛා දන්තා තචො මංසං න්හාරු අට්ඨි අට්ඨිමිඤ්ජං වක්කං හදයං යකනං කිලොමකං පිහකං පප්ඵාසං අන්තං අන්තගුණං උදරියං කරීසං පිත්තං සෙම්හං පුබ්බො ලොහිතං සෙදො මෙදො අස්සු වසා ඛෙළො සිඞ්ඝාණිකා ලසිකා මුත්ත’න්ති.
ඉති ඉමස්මිං කායෙ අසුභානුපස්සී විහරති.
අයං වුච්චතානන්ද, අසුභ සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, ආදීනව සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති-
‘බහුදුක්ඛො ඛො අයං කායො බහුආදීනවො! ඉති ඉමස්මිං කායෙ විවිධා ආබාධා උප්පජ්ජන්ති,
සෙය්‍යථිදං- චක්ඛු රොගො, සොත රොගො, ඝාන රොගො,
ජිව්හා රොගො කාය රොගො සීස රොගො කණ්ණ රොගො මුඛ රොගො දන්ත රොගො ඔට්ඨ රොගො කාසො සාසො පිනාසො ඩාහො ජරො කුච්ඡි රොගො මුච්ඡා පක්ඛන්දිකා සූලා විසූචිකා කුට්ඨං ගණ්ඩො කිලාසො සොසො අපමාරො දද්දු කණ්ඩු කච්ඡු රඛසා විතච්ඡිකා ලොහිතපිත්තං මධුමෙහො අංසා පිළකා භගන්දලා පිත්ත සමුට්ඨානා ආබාධා සෙම්හ සමුට්ඨානා ආබාධා වාත සමුට්ඨානා ආබාධා සන්නි පාතිකා ආබාධා උතුපරිණාමජා ආබාධා විසම පරිහාරජා ආබාධා ඔපක්කමිකා ආබාධා
කම්ම විපාකජා ආබාධා සීතං උණ්හං ජිඝච්ඡා පිපාසා උච්චාරො පස්සාවො’ති.
ඉති ඉමස්මිං කායෙ ආදීනවානුපස්සී විහරති.
අයං වුච්චතානන්ද, ආදීනව සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, පහාන සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු උප්පන්නං කාම විතක්කං නාධිවාසෙති, පජහති, විනොදෙති, බ්‍යන්තීකරොති, අනභාවං ගමෙති.
උප්පන්නං ව්‍යාපාද විතක්කං නාධිවාසෙති, පජහති, විනොදෙති, බ්‍යන්තීකරොති, අනභාවං ගමෙති.
උප්පන්නං විහිංසා විතක්කං නාධිවාසෙති, පජහති විනොදෙති, බ්‍යන්තීකරොති, අනභාවං ගමෙති.
උප්පන්නුප්පන්නෙ පාපකෙ අකුසලෙ ධම්මෙ නාධිවාසෙති, පජහති විනොදෙති, බ්‍යන්තීකරොති, අනභාවං ගමෙති.
අයං වුච්චතානන්ද, පහාන සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, විරාග සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති –
එතං සන්තං එතං පණීතං යදිදං සබ්බසඞ්ඛාරසමථො සබ්බූපධිප්පටිනිස්සග්ගො තණ්හාක්ඛයො විරාගො නිබ්බාන’න්ති.
අයං වුච්චතානන්ද, විරාග සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, නිරොධ සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා ඉති පටිසඤ්චික්ඛති –
‘එතං සන්තං එතං පණීතං යදිදං සබ්බසඞ්ඛාරසමථො සබ්බූපධිප්පටිනිස්සග්ගො තණ්හාක්ඛයො නිරොධො නිබ්බාන’න්ති.
අයං වුච්චතානන්ද, නිරොධසඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, සබ්බලොකෙ අනභිරත සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු යෙ ලොකෙ උපායුපාදානා චෙතසො අධිට්ඨානාභිනිවෙසානුසයා තෙ පජහන්තො විරමතින අනුපාදියන්තො.
අයං වුච්චතානන්ද, සබ්බලොකෙ අනභිරත සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, සබ්බසඞ්ඛාරෙසු අනිච්ඡ සඤ්ඤා?
ඉධානන්ද, භික්ඛු සබ්බසඞ්ඛාරෙසු අට්ටීයති, හරායති, ජිගුච්ඡති.
අයං වුච්චතානන්ද, සබ්බසඞ්ඛාරෙසු අනිච්ඡ සඤ්ඤා.

“කතමා චානන්ද, ආනාපාන සති?
ඉධානන්ද, භික්ඛු අරඤ්ඤගතො වා රුක්ඛමූලගතො වා සුඤ්ඤාගාරගතො වා නිසීදති පල්ලඞ්කං ආභුජිත්වා උජුං කායං පණිධාය පරිමුඛං සතිං උපට්ඨපෙත්වා.
සො සතොව අස්සසති, සතොව පස්සසති.
දීඝං වා අස්සසන්තො ‘දීඝං අස්සසාමී’ති පජානාති.
දීඝං වා පස්සසන්තො ‘දීඝං පස්සසාමී’ති පජානාති.
රස්සං වා අස්සසන්තො ‘රස්සං අස්සසාමී’ති පජානාති.
රස්සං වා පස්සසන්තො ‘රස්සං පස්සසාමී’ති පජානාති. සබ්බකායපටිසංවෙදී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති. සබ්බකායපටිසංවෙදී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පස්සම්භයං කායසඞ්ඛාරං ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පස්සම්භයං කායසඞ්ඛාරං ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පීතිපටිසංවෙදී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පීතිපටිසංවෙදී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
සුඛපටිසංවෙදී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
සුඛපටිසංවෙදී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
චිත්තසඞ්ඛාරපටිසංවෙදී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති. චිත්තසඞ්ඛාරපටිසංවෙදී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පස්සම්භයං චිත්තසඞ්ඛාරං ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පස්සම්භයං චිත්තසඞ්ඛාරං ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති. චිත්තපටිසංවෙදී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
චිත්තපටිසංවෙදී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
අභිප්පමොදයං චිත්තං ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
අභිප්පමොදයං චිත්තං ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
සමාදහං චිත්තං ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
සමාදහං චිත්තං ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
විමොචයං චිත්තං ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
විමොචයං චිත්තං ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
අනිච්චානුපස්සී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
අනිච්චානුපස්සී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
විරාගානුපස්සී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
විරාගානුපස්සී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
නිරොධානුපස්සී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
නිරොධානුපස්සී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.
පටිනිස්සග්ගානුපස්සී ‘අස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති. පටිනිස්සග්ගානුපස්සී ‘පස්සසිස්සාමී’ති සික්ඛති.

අයං වුච්චතානන්ද, ආනාපාන සති.

“සවෙ ඛො ත්වං ආනන්ද, ගිරිමානන්දස්ස භික්ඛුනො ඉමා දස සඤ්ඤා භාසෙය්‍යාසි. ඨානං ඛො පනෙතං විජ්ජති යං ගිරිමානන්දස්ස භික්ඛුනො ඉමා දස සඤ්ඤා සුත්වා සො ආබාධො ඨානසො පටිප්පස්සම්භෙය්‍යා”ති.

අථ ඛො ආයස්මා ආනන්දො භගවතො සන්තිකෙ ඉමා දස සඤ්ඤා උග්ගහෙත්වා, යෙනායස්මා ගිරිමානන්දො තෙනුපසඞ්කමි. උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතො ගිරිමානන්දස්ස ඉමා දස සඤ්ඤා අභාසි. අථ ඛො ආයස්මතො ගිරිමානන්දස්ස දස සඤ්ඤා සුත්වා සො ආබාධො ඨානසො පටිප්පස්සම්භි. වුට්ඨාහි චායස්මා ගිරිමානන්දො තම්හා ආබාධා. තථා පහීනො ච පනායස්මතො ගිරිමානන්දස්ස සො ආබාධො අහොසීති.

ප්‍රවර්ග
අංගුත්තර නිකාය

මහා අරියවංශ සූත්‍රය

මේ සූත්‍රය අංගුත්තර නිකායේ-චතුක්කනිපාත පාළි-උරුවෙල වග්ග- භික්ෂුවක් හෝ ආර්ය ශ්‍රාවකයෙක්, පුරාණයේ සිට පැවත එන උසස් කුල පරම්පරාවට ඇතුලත් වෙන්නේ කෙසේදැයි පෙන්වා දේශනා කල සූත්‍රය බව සිහි තබාගන්න.

“චත්තාරොමෙ භික්ඛවෙ, අරියවංසා අග්ගඤ්ඤා රත්තඤ්ඤා වංසඤ්ඤා පොරාණා අසංකිණ්ණා අසංකිණ්ණපුබ්බා.
න සංකීයන්ති න සංකීයිස්සන්ති, අප්පටිකුට්ඨා සමණෙහි බ්‍රාහ්මණෙහි විඤ්ඤූහි”.

“කතමෙ චත්තාරො?
ඉධ භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන චීවරෙන, ඉතරීතරචීවරසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී, න ච චීවරහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති, අලද්ධා ච චීවරං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච චීවරං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර චීවරසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, න පරං වම්භෙති.
යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.

පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන පිණ්ඩපාතෙන, ඉතරීතර පිණ්ඩපාතසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී,
න ච පිණ්ඩපාතහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති, අලද්ධා ච පිණ්ඩපාතං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච පිණ්ඩපාතං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර පිණ්ඩපාතසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති. යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.

පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, සන්තුට්ඨො හොති ඉතරීතරෙන සෙනාසනෙන, ඉතරීතර සෙනාසනසන්තුට්ඨියා ච වණ්ණවාදී, න ච සෙනාසනහෙතු අනෙසනං අප්පතිරූපං ආපජ්ජති. අලද්ධා ච සෙනාසනං න පරිතස්සති, ලද්ධා ච සෙනාසනං අගධිතො, අමුච්ඡිතො, අනජ්ඣොසන්නො, ආදීනවදස්සාවී, නිස්සරණපඤ්ඤො, පරිභුඤ්ජති. තාය ච පන ඉතරීතර සෙනාසනසන්තුට්ඨියා නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති. යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො.

පුන ච පරං භික්ඛවෙ භික්ඛු, භාවනාරාමො හොති භාවනාරතො, පහානාරාමො හොති පහානරතො, තාය ච පන භාවනාරාමතාය භාවනාරතියා, පහානාරාමතාය පහානරතියා, නෙවත්තානුක්කංසෙති, නො පරං වම්භෙති.
යො හි තත්ථ දක්ඛො අනලසො සම්පජානො පතිස්සතො.
අයං වුච්චති භික්ඛවෙ භික්ඛු, පොරාණෙ අග්ගඤ්ඤෙ අරියවංසෙ ඨිතො”.

“ඉමෙ ඛො භික්ඛවෙ, චත්තාරො අරියවංසා අග්ගඤ්ඤා, රත්තඤ්ඤා, වංසඤ්ඤා, පොරාණා, අසංකිණ්ණා, අසංකිණ්ණපුබ්බා. න සංකීයන්ති න සංකීයිස්සන්ති. අප්පටිකුට්ඨා සමණෙහි බ්‍රාහ්මණෙහි විඤ්ඤූහි.
ඉමෙහි ච පන භික්ඛවෙ, චතූහි අරියවංසෙහි සමන්නාගතො භික්ඛු පුරත්ථිමාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
පච්ඡිමාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
උත්තරාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති.
දක්ඛිණාය චෙපි දිසාය විහරති,
ස්වෙව අරතිං සහති, න තං අරති සහති”.

“තං කිස්ස හෙතු?
අරති රති සහො හි භික්ඛවෙ ධීරො”ති.

“නාරති සහති ධීරං, නාරති ධීරං සහති
ධීරොව අරතිං සහති, ධීරො හි අරතිස්සහො”.

“සබ්බ කම්මවිහායීනං, පනුණ්ණං කො නිවාරයෙ
නෙක්ඛං ජම්බොනදස්සෙව, කො තං නින්දිතුමරහති
දෙවාපි නං පසංසන්ති, බ්‍රහ්මුනාපි පසංසිතො”ති.